کتاب حاضر داستانی روانشناسانه است که روابط میان جوانان و نسل گذشته و تضادهای میان آنان را روایت می کند. نویسنده این داستان را با پرداخت مناسب شخصیت ها و توصیف عمیق ترین احساسات و افکار آن ها و همچنین با بیان دقیق جزییات صحنه ها نگاشته تا خواننده را از ابتدا تا انتهای کتاب با خود همراه کند. در داستان می خوانیم: «چشمانم را بستم، نفس عمیقی کشیدم. دستم را روی پیانو گذاشتم و نُت اول آمد، نُت دوم، نُت سوم، فرازوفرود. موتزارت فکر می کرد بعد از این آهنگ می میرد و مرد. خرافه همیشه خرافه نیست. اینکه پدر شایان می گوید خوابیدن، سخت نیست».